Waarom moet ík wat doen?

Soms hoor ik mensen zeggen: “Waarom zou ík moeite doen om mijn afval te verminderen? Laat de fabrikanten maar minder verpakkingsmateriaal gaan gebruiken.” Of: “Laat de overheid het maar regelen.”

Op zich zit er natuurlijk wel wat in, in wat die mensen met hun hakken in het zand zeggen. Je kunt als consument tegen de klippen op met je eigen bakjes en zakjes boodschappen doen, maar op nationale schaal zet het kleine beetje afval dat je daarmee voorkomt, geen zoden aan de dijk. Laat staan op mondiale schaal.
Persoonlijk ervaar ik die machteloosheid ook. Wat ben ik meer dan een zandkorrel op het strand of een ster in het heelal? Ik voel me regelmatig als een Don Quichot die tegen windmolens vecht, al gaf het me toch een groot gevoel van voldoening dat ik pas vorige week mijn container met restafval voor het eerst dit jaar aan de weg zette (met een vijfkoppig huishouden).

 

 

Knop om

Maar goed, bedrijven en de overheid zouden dus hun verantwoordelijkheid moeten nemen en samen het probleem van de plasticsoup moeten oplossen.
De realiteit is: de overheid onderneemt al actie, al malen ambtelijke molens traag. Op 1 januari 2016 werd in ons land bijvoorbeeld de gratis plastic tas verboden. Daardoor gooien we nu gemiddeld geen 170 plastic tassen meer weg per persoon per jaar (cijfer uit 2015), maar nog maar 51. Dat dat aantal nog verder terug moet, lijkt me duidelijk, maar daarvoor moet er dus wel een knop om in het hoofd van de consument.
De realiteit is ook: producenten ondernemen ook al actie, al doen ze dat niet allemaal in dezelfde mate. Bijvoorbeeld door geen stickers meer te plakken op biologische komkommers en meloenen, maar door ze te brandmerken. Biobranding heet dat. Scheelt bergen groente- en fruitstickers in het gft-afval.
Je lost niks op met wijzen naar een ander. Je lost alleen maar iets op door te doen wat je hand vindt om te doen. In mijn geval: door met 2.748 vrijwilligers in twee weken tijd de hele Noordzeekust van zwerfvuil te ontdoen, tijdens de Beach Cleanup Tour. En misschien los ik zelfs niks op door aan zulke acties mee te doen, maar ik was in elk geval wel te druk om naar iemand anders te kunnen wijzen.

 

Helga is een van onze bloggers en schrijft een keer per twee maanden over haar ervaringen met minder afval. Daarnaast deelt ze op haar eigen blog ook regelmatig fijne recepten voor restjes voedsel.