Kinderen sterven: wat kan mij het schelen?
Soms kan een onderwerp je maar niet raken, ondanks dat je weet dat het er toe doet. Voor mij was dat ‘klimaatverandering’. Met regelmaat las ik in rapportages van onze projecten in Afrika en India over de invloed van klimaatverandering op gezinnen in armoede. Toch drong het nooit echt door. Het bleef iets van ver mijn bed. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook wat sceptisch was: zo’n vaart zal het toch niet lopen?
Voedselvoorraden
In Malawi ontdekten mijn collega Lineke en ik dat klimaatverandering voor de gezinnen daar alles behalve ver van hun bed is. Elke dag ondervinden zij de gevolgen. Het beeld van een meisje met een rode winterjas aan, dat ziek op de schoot van haar moeder hangt, blijft op mijn netvlies. De moeder vertelde dat de voedselvoorraden op zijn. Het enige dat zij haar kinderen kan bieden, zijn de mango’s die op dat moment aan de bomen groeien.
Chronische ondervoeding
Het verhaal raakt mij diep. Vooral omdat ik er tijdens de week in het projectgebied achter kwam dat deze moeder en haar kinderen niet de enige zijn. Chronische ondervoeding is eerder regel dan uitzondering. De veldwerkers vertelden dat kinderen sterven van de honger. Ik ben er stil van… Hoewel ik weet dat zulke dingen gebeuren, lijkt het te verschrikkelijk om realiteit te zijn.
Levensstijl
Terug in Nederland blijft het me bezighouden. Ik merk dat het me frustreert dat er geen directe oplossing is voor het probleem. Mijn levensstijl heeft een hoge prijs. Ouders in Malawi die hun kind verloren aan de honger, weten hoe het is om die prijs te betalen. Het is wreed en onrechtvaardig dat het ene land in luxe leeft en dat de vervuiling die bij die luxe hoort, betaald wordt door landen die al te kampen hebben met armoede. Maar wat kan ik doen? Hoe kan ik dit veranderen?
De veldwerkers in Malawi geven die moed niet op. Ondanks alle ellende die ze zien. Ze houden hun ogen op God gericht en steken hun handen uit de mouwen. Soms is het twee stappen terug en één stap vooruit, maar elk kind telt! Ze kunnen de wereld niet veranderen, net zo min als ik dat kan. Maar op hun eigen plek kunnen ze een wezenlijk verschil maken. Net als hen kan ik mijn talenten inzetten, ook al is de impact misschien maar klein. Ik kan in elk geval opschrijven wat ik heb meegemaakt in de hoop dat ik kan overbrengen hoe hard het gevecht tegen klimaatverandering nodig is. En ik hoop met heel mijn hart dat ik mensen kan raken, zoals ik geraakt moest worden!
Aafke Mesu – Communicatiemedewerker Red een Kind
