Menu
Anja Hermanus-Schröder groeide op als boeren-kleindochter in een klein dorpje tussen Hamburg en Bremen in het noorden van Duitsland. Melken, kalfjes voeren, zelfs de slacht was voor haar heel normaal. Toch besloot ze te kiezen voor een leven als veganist.
Mijn tante van mijn moeders kant en broer van mijn vaders kant hebben de boerderijen van mijn grootouders overgenomen. Ik ken het leven en werken op een boerderij. Zo heb ik geholpen met het halen van de koeien van de wei naar de stal, met het melken en het voeren van kalfjes. Ik heb gezien hoe het ritme van de zorg voor de dieren het ritme van het gezin bepaalt. Voor mij was dat allemaal heel gewoon, ook dat er geslacht werd. Wel ging het daarbij steeds om één dier per jaar.
In 2013 werd ik na een korte zoektocht vegan. De lange lijst met voordelen van een vegan lifestyle die ik op het internet vond, overtuigde mij snel. In eerste instantie was ik geraakt door het argument van de wereldvoedselverdeling. Want ja, er lijden ruim 800 miljoen mensen honger. Dat zijn er 800 miljoen te veel. Ondertussen worden 70 miljard landdieren vetgemest, want vissen tellen we niet als individu, maar in tonnen. Wat een ongerechtigheid – in mijn ogen dan! In het rijke westen zorg ik met mijn eetpatroon mede voor deze ongerechtigheid.
In 2015 hebben we met een paar vrienden Stichting Vegan Church opgericht. Met dit platform willen we christenen die plantaardig eten en leven samenbrengen, maar ook de werelden van ‘Church’ en ‘Vegan’ bij elkaar brengen. Want wat is daar nou vreemd aan? Toch gebeurt het nog steeds dat veganisten in de christelijke wereld worden weggezet als ‘extreem’ en in de vegan wereld worden christenen weggezet als ‘reli-gekkies’. Klopt het dan niet dat christenen geloven in de Schepper van Hemel en Aarde en al wat daarin is?
Tijdens een van onze ontmoetingen van Vegan Church ontdekten we tijdens een Bijbelstudie dat in het Hebreeuws (de grondtekst van het Oude Testament) het woord nefesj wordt gebruikt. Nefesj betekent: adem, keel, unieke persoonlijkheid, ziel. Ook werd het me toen duidelijk dat we geen ziel hebben, maar een nefesj (ziel) zijn. Tot onze verbazing staat dit woord in Genesis 1 en 2 in relatie met Gods schepping van de dieren in de lucht, op het land en in de zee. En het staat er voor Gods schepping van de mens. Deze ontdekking sloeg bij mij in als een bom. Wij, alle dieren en mensen, zijn door God zelf gezegend met dezelfde ziel, adem en unieke persoonlijkheid. Mijn aansluitende gedachte was direct: Hoe kan ik het dan in mijn hoofd halen om een andere nefesj naar het leven te staan?
Ik ben God eeuwig dankbaar voor deze openbaring. Voor mij betekent dit dan ook dat ik dit inzicht concreet vertaal in mijn dagelijkse gedrag. Daarom eet ik geen dieren meer, noch gebruik ik iets van dieren. Ik besef dat we als christenen dezelfde Bijbel lezen, en realiseer me heel goed dat de Bijbel geen vegan boek is. Daarom wil ik niemand mijn ontdekking opleggen. Tegelijkertijd ervaar ik het als mijn roeping om juist medechristenen te informeren en te inspireren om hun liefde en compassie voor God en Zijn schepping uit te breiden naar al wat leeft.
Anja Hermanus-Schröder is een van de oprichters van stichting Vegan Church.
Ter gelegenheid van Micha Zondag hebben we verschillende mensen gevraagd een blog te schrijven n.a.v. het jaarthema De regenboog: hoop voor mens en dier.