Delen: sluitpost of prioriteit?

‘Goede doelen zijn immuun voor de crisis’, kopten de kranten een paar maanden geleden. Al snel daarna volgde een reactie van christelijke hulporganisaties. Zij zien zich wel degelijk geconfronteerd met dalende inkomsten sinds het kabinet viel.

 

Opmerkelijk. Je zou juist verwachten dat christelijke doelen pas als laatste aan de beurt zijn als bezuinigd wordt op giften. Hoe is dan de neergaande trend te verklaren?

 

Sluitpost

Allereerst is het heel menselijk om de hand op de knip te houden in economisch onzekere tijden. We zijn gehecht aan onze welvaart en als er bezuinigd moet worden, dan is het geven aan goede doelen een eenvoudige post om te schrappen. Dat gebeurt bij de overheid en bij gezinnen net zo. Alle goede doelen hebben daar last van. Echter, de doelen die in staat zijn om met opvallende en grootschalige acties te komen, behalen tegen de stroom in positieve resultaten. Mensen blijken best bereid om eenmalig iets te geven, zeker als een familielid of kennis het vraagt. Een doel structureel steunen wordt minder populair. In onzekere tijden willen we liever geen verplichtingen.

Oud

Ook moeten we niet over het hoofd zien dat het aantal christenen in Nederland daalt. Kerkbezoek neemt af en trouwe christelijke gevers zijn inmiddels vaak de 70 gepasseerd. Jongere generaties geven wel, maar ze hoppen gemakkelijk van het ene naar het andere doel. Christelijke doelen dreigen te worden gemarginaliseerd. Als zij al een bestaansrecht hebben, hoe behouden zij dan voldoende draagvlak? Moeten zij ook gaan uitpakken met grootschalige acties, of is er een alternatief?

 

Hart

Misschien ligt het antwoord wel in de hartsgesteldheid van christenen. Wie zich Christen noemt wil Jezus zichtbaar maken in zijn of haar leven. Maar wat mag dat kosten? Richard Stearns, directeur van World Vision, schetst in zijn boek een onthutsend beeld. Van alle christenen in Amerika geeft slechts twee procent aan de kerk en daarvan gaat vervolgens twee procent naar de noden in de wereld. Per saldo komt dat neer op zes cent per persoon per dag. De allerarmsten mogen het doen met de kruimels die van tafel vallen, terwijl zij een ereplaats verdienen. Daar draait het om in het Evangelie en dat is geen gemakkelijke waarheid. Veel christenen lijken deze Bijbelse opdracht liever te vergeten.

 

Gerechtigheid

Dit jaar is ‘Delen in overvloed’ het thema van Micha Zondag. Een toepasselijk thema. Kerken zijn van cruciaal belang om de Bijbelse boodschap over gerechtigheid te verkondigen en gemeenteleden te bewegen om Jezus te volgen in woord en daad.  De profeet Micha heeft het zo prachtig verwoord: “Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.”. Als we dat ter harte nemen is er hoop voor de wereld en hoop voor christelijke hulporganisaties. Zij zijn immers onmisbaar om, namens ons, Gods Koninkrijk zichtbaar te maken in deze gebroken wereld.

 

Bart Lont werkt voor Light for the World, deze organisatie neemt deel aan Micha Nederland. Dit artikel is eerder gepubliceerd via het Goede Leven.