Als kalveren net van stal
In mijn jeugd werkte ik bij een veehouder. Het melkvee liep vrij rond in de toen moderne loopstal. Het jongvee stond in de 17e eeuwse stolpboerderij. De stalramen waren klein en hoog. Het vee stond met de kop naar de muur, vastgebonden aan een touw. Van november tot en met maart hadden de kalveren en de pinken paarsgewijs ongeveer vijf vierkante meter tot hun beschikking.
Hoewel het in zo’n stal gezellig en vredig was – ik had er best geboren willen worden- raakte het vee enigszins geïnstitutionaliseerd. Tot de grote ‘bevrijdingsdag’.
Onverzettelijk
Misschien kent u dat gevoel ook, als u het goede leven probeert te leven. Ondanks dat we er van uitgaan dat de aarde ooit zal vergaan, werken we doordeweeks allebei om de hypotheekschuld af te betalen. Wassen en poetsen we elke zaterdag de auto, maaien het gras en gaan ‘s zondags bij elkaar op de koffie.
Madelief
Buiten scheen de zon, het gras was sappig groen en in het weiland stonden madeliefjes, paardenbloemen en pinksterbloemen in bloei. Tijd om de stal te verlaten! We zetten de staldeur open, sneden de touwen die stijf stonden van talg en smerigheid los. Dan begon het echte werk: duwen, schoppen, meppen, roepen. Het vee hield haar poot stijf. Onverzettelijk hielden ze stand op hun bed van stro en mest met hun kop naar de grup toe. Als dan een enkeling de sprong waagde, glibberde deze over het gangpad naar de wijd open deur. Door fel zonlicht durfde ze daar natuurlijk niet door en blokkeerde de rest.
Engelen
De boer en ik leken wel op de engelen die Adam en Eva uit het paradijs dreven of die de familie van Lot uit Sodom verwijderden. Maar ook op de engelen die Maria van Magdalena bij het graf van Jezus te woord stonden. Want zoals wij uit de Hof verdreven zijn, zo gaan we er kennelijk ook weer in: “Maria!”, schudt Jezus haar door elkaar.
Wanneer het jongvee zich dan eindelijk naar buiten wrong, kwam maandenlang opgekropte energie vrij. Dranghekken gingen plat, kruiwagens omver, schrikdraad rekte meters uit, knapte. Sommige kalveren sprongen pardoes in de met kroos bedekte sloot. Alledaagse dingen als een boterbloem, hun spiegelbeeld in een plas water of een wegspringende kikker werden plots met uitzinnige verwondering met oog, oor en neus onderzocht, waarna ze hun weg al bokkenspringend naar de wei vervolgden. Na een paar weken was hun vuile vacht weer schoon, de stramheid weg en doorligplekken genezen.
Recht doen
Misschien vind u het dwaas: hoewel ik weet dat de zon om de aarde draait, geloof ik ook dat God de zon elke dag opdraagt ons een nieuwe dag te schenken. Ik begroet hem zo vaak mogelijk, speciaal op de kortste en de langste dag en de dag- en nachteveningen als de seizoenen wisselen. Het geeft me moed om het leed en onrecht in de wereld onder ogen te zien, kracht om de schepping recht te doen. Want er komt een dag dat de zon opkomt en God recht doet aan allen die recht deden en zal bevrijden alles dat gerechtigheid ontbeerde: de kalveren in de bio-industrie zullen naar buiten strompelen, de kleine berooide boer loopt van de vuilnisbelt naar zijn land terug en Antarctica wordt voorgoed van pakijs bevrijd.
Nanning-Jan Honingh, namens Micha Nederland op het Goede leven , naar aanleiding van Maleachi 3: 19-21. Kijk ook op www.tijdenvanverademing.nl